کد مطلب:217432 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:310
آغاز نوحه در خانه ی موسی بن جعفر
مرحوم ثقة الاسلام كلینی قدس سره در كافی از مسافر كه نام یكی از خادمان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام است، روایت كرده است. وقتی حضرت موسی بن جعفر علیه السلام را از مدینه به جانب عراق می بردند، حضرت به فرزندش امام رضا علیه السلام دستور داد كه هر شب تا مادامی كه من زنده ام و خبر وفاتم به تو نرسیده است، كنار درب منزل او بخوابد تا خبر او برسد.
مسافر می گوید: هر شب رختخواب آن حضرت را در دهلیز خانه می گشودیم، پس از شام می آمد و در آن می خوابید و صبح به منزلش بر می گشت.
این وضعیت چهار سال ادامه داشت تا اینكه در یكی از شب ها رختخواب او را انداختیم. ولی دیر كرد و به شیوه ی همیشه نیامد كه بخوابد. اهل خانه نگران شدند و ترسیدند و غم فراوانی از نیامدن آن حضرت بر ما چیره شد. چون صبح شد، حضرت تشریف آورد و به سوی ام احمد [1] كه بانوی خانه بود، رفت و فرمود: آن ودایعی كه پدر بزرگوارم به تو سپرده بیاور و به من تسلیم كن.
ام احمد چون این سخن را شنید، شروع به نوحه و زاری كرد و از سینه ی پر درد آه سرد كشید كه والله! آن مونس دل دردمندان و انیس جان مستمندان این دار فانی را وداع گفته است.
سپس امام رضا علیه السلام به او تسلی داده و ایشان را از آه و زاری منع كرد و فرمود: این راز را افشا نكن و این آتش حسرت را در سینه پنهان نگهدار تا خبر شهادت آن حضرت به والی مدینه برسد.
پس ام احمد ودایعی كه نزد او بود، به آن حضرت سپرد و گفت: روزی كه موسی بن جعفر علیه السلام مرا وداع می كرد، این امانتها را به من سپرد و فرمود: كسی را به این امر
[ صفحه 322]
مطلع نساز تا وقتی كه من فوت شدم. پس هر یك از فرزندان من كه نزد تو آمد و از تو مطالبه ی این ها را كرد، به او تسلیم كن و بدان كه در آن وقت من دنیا را وداع كرده ام.
سپس حضرت آن امانتها را گرفت و امر نمود كه از شهادت پدر بزرگوارش لب ببندند تا خبر برسد.
بعد از آن حضرت دیگر در دهلیز خانه، نخوابید.
راوی می گوید: بعد از چند روز خبر شهادت موسی بن جعفر علیه السلام به مدینه رسید و معلوم شد، در همان شب واقع شده بود كه امام رضا علیه السلام به تأیید خداوند از مدینه به بغداد رفته است و مشغول تجهیز و تكفین پدر گرامیش گردیده بود. آنگاه حضرت امام رضا علیه السلام و اهل بیت عصمت به مراسم ماتم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام قیام نمودند. [2] .
مسافر می گوید: هر شب رختخواب آن حضرت را در دهلیز خانه می گشودیم، پس از شام می آمد و در آن می خوابید و صبح به منزلش بر می گشت.
این وضعیت چهار سال ادامه داشت تا اینكه در یكی از شب ها رختخواب او را انداختیم. ولی دیر كرد و به شیوه ی همیشه نیامد كه بخوابد. اهل خانه نگران شدند و ترسیدند و غم فراوانی از نیامدن آن حضرت بر ما چیره شد. چون صبح شد، حضرت تشریف آورد و به سوی ام احمد [1] كه بانوی خانه بود، رفت و فرمود: آن ودایعی كه پدر بزرگوارم به تو سپرده بیاور و به من تسلیم كن.
ام احمد چون این سخن را شنید، شروع به نوحه و زاری كرد و از سینه ی پر درد آه سرد كشید كه والله! آن مونس دل دردمندان و انیس جان مستمندان این دار فانی را وداع گفته است.
سپس امام رضا علیه السلام به او تسلی داده و ایشان را از آه و زاری منع كرد و فرمود: این راز را افشا نكن و این آتش حسرت را در سینه پنهان نگهدار تا خبر شهادت آن حضرت به والی مدینه برسد.
پس ام احمد ودایعی كه نزد او بود، به آن حضرت سپرد و گفت: روزی كه موسی بن جعفر علیه السلام مرا وداع می كرد، این امانتها را به من سپرد و فرمود: كسی را به این امر
[ صفحه 322]
مطلع نساز تا وقتی كه من فوت شدم. پس هر یك از فرزندان من كه نزد تو آمد و از تو مطالبه ی این ها را كرد، به او تسلیم كن و بدان كه در آن وقت من دنیا را وداع كرده ام.
سپس حضرت آن امانتها را گرفت و امر نمود كه از شهادت پدر بزرگوارش لب ببندند تا خبر برسد.
بعد از آن حضرت دیگر در دهلیز خانه، نخوابید.
راوی می گوید: بعد از چند روز خبر شهادت موسی بن جعفر علیه السلام به مدینه رسید و معلوم شد، در همان شب واقع شده بود كه امام رضا علیه السلام به تأیید خداوند از مدینه به بغداد رفته است و مشغول تجهیز و تكفین پدر گرامیش گردیده بود. آنگاه حضرت امام رضا علیه السلام و اهل بیت عصمت به مراسم ماتم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام قیام نمودند. [2] .
[1] ام احمد: بانويي با عظمت از بانوان حرم موسي بن جعفر عليه السلام است. ظاهرا اين خاتون مادر همان شاهزاده احمد است كه در شيراز مدفون است. معروف به شاه چراغ.
[2] معارف و معاريف، ج 9، ص 673.